Andreas Osiander, 1496’da Almanya’nın Nürnberg kentinde doğdu. 1518’de Wittenberg Üniversitesi’ne girdi ve orada Martin Luther’den teoloji okudu. 1522’de Wittenberg’de vaaz vermeye başladı ve Luther’in en yakın takipçilerinden biri oldu.
1525’te Osiander, Luther’in Yeni Ahit’in Almanca çevirisinin önsözünü yazdı. Önsözde, Osiander, Luther’in Yeni Ahit’in insanlığın kurtuluşu için Tanrı’nın gerekli armağanı olduğu öğretisini eleştirdi. Osiander, Yeni Ahit’in Tanrı’nın insanlığın kurtuluşu için sağladığı bir aracı olduğunu, ancak insanın kurtuluşu için yeterli olmadığını savundu.
Osiander’in önsözü, Luther’in ve diğer Reformcuların şiddetli tepkisine neden oldu. Luther, Osiander’i sapkınlıkla suçladı ve Osiander’in görevden alınmasını talep etti. 1526’da Osiander, Wittenberg’den ayrıldı ve Nürnberg’e gitti.
Nürnberg’de Osiander, kendi teolojisini geliştirmeye devam etti. 1534’te, Tanrı’nın doğasını tartıştığı “De Justitia Dei” adlı bir kitap yayınladı. Kitapta, Osiander, Tanrı’nın mutlak sevgi ve merhamet olduğunu ve insanın kurtuluşu için gerekli olan her şeyi sağladığını savundu.
Osiander’in teolojisi, 16. yüzyılın ortalarında Almanya’da önemli bir etki yarattı. Osiander’in takipçileri, Osianderizm olarak bilinen bir okula kuruldular. Osianderizm, Lutherciliğin ortodoks doktrinlerinden ayrılarak, Tanrı’nın doğasını ve insanın kurtuluşunu yorumladı.
Osiander, 1552’de Nürnberg’de öldü.
Osiander’in başlıca eserleri şunlardır:
- “Epistolae aliquot” (1523)
- “De justificatione et satisfactione Christi” (1524)
- “De iustificatione Dei” (1534)
- “De Jesu Christi humanitate” (1541)
- “De Trinitate” (1544)
Osiander, 16. yüzyılın en önemli teologlarından biridir. Teolojisi, Lutherciliğin gelişiminde önemli bir rol oynadı ve 16. yüzyılın ortalarında Almanya’da önemli bir etki yarattı.