Kürt Alevi Ozan Aşık Meçhuli 1949 yılında Maraş’a bağlı Afşin ilçesinin Kaşanlı köyünde dünyaya geldi.
Ozan Aşık Meçhuli yaşamını şu cümlelerle dile getirmişti:
“1949 senesinde Maraş’ın Afşin ilçesine bağlı Kaşanlı köyünde doğdum. Babam Hasan Öztürk’ün dört yıl askerliği esnasında anam elif, üç çocuğunu beslemek için elinde bulunan küçük bir araziyi satmak mecburiyetinde kalmış. Bu nedenle üç kardeş tamamen topraksız kaldık. O gün bugün; yoksullukla savaş halindeyiz. Yedi yaşımdan bu yana, olup bitenleri hatırlarım… Babam askerden döndükten sonra, halk içinde “ince hastalık” dedikleri vereme yakalanarak öldü. Anam ve üç kardaş, yaşamak için her işte çalışmak mecburiyetindeydik. Ilkbahar erişince maraş ovasına pamuk tarlalarını çapalamak için birlikte giderdik anamla….
Anlattığım şeklinde, hayatım yoksulluk ve perişanlık içinde geçti. Şimdi de konum aynı. Bu durum benim için yadırganmayan bir mevzu olmuştur. Alıştık yoksulluğa ama, şu anlatacağım olayı hiçbir süre unutamam; yaşamımda bana çok etki etti çünkü:
1966 senesinde askerliğe çağrıldım… Gitmeden önce, akrabalarımın birinden yüz lira borç para almıştım. Tam yola çıkacağım gün, gelip kapıya dayandı alacaklı. Tabii ki, verecek param yoktu.. Adam içeriye girdi ve çocuklar için hazırladığımız kışlık zahireyi toplayıp hepsini götürdü. O yıl köyde kalan ailem ve iki çocuk dilenerek geçindiler…
Daha sonra yazdığım şiirler çevrede beğenilerek okunuyordu. 1968 senesinde İsmail İpek tarafınca “meçhuli sazıyla yarine der ki” adlı şiirim plak yapıldı. Bilahare aynı sanatçı tarafından öbür şiirlerim de plak yapılmaya devam etti. Bir ara Ankara Hastahanesi’nde işçi olarak çalıştım. Daha sonra bayındır-iskan bakanlığı’nın afet işleri genel müdürlüğü’nde memur olarak bir yıl çalıştıktan sonra, beni ordan da attılar. Beni böylece boş, avare gezmeye alıştırdılar.”
Meçhuli şiirlerinde aşk, gurbet, dostluk, yoksulluk, yalnızlık, adalet, halkçılık, özgürlük temaları üzerinde durmuştur.
Akciğer kanserine yakalanan Aşık Meçhuli 27 Ağustos 2011 yılında tedavi gördüğü Fransa’da yaşamını yitirmiştir.
Aşık Meçhuli’nin 5 albümü ve yayınlanmış üç kitabı bulunmaktadır.
1985 yılında Konya’da yapılan Türkiye Aşıklar Bayramı’da şöyle diyordu Aşık Meçhuli:
“Ben bir Meçhuli’yim. Hazret-i Mevlana’nın hayranıyım. Gönlüm Pir’e bağlı buralara gelmişim. Beni diri kabul etmeyin, ben ta doğmadan ölmüşüm. Sekiz kolum vardır, yedi bacağım. Aşk ile yanarım. Sönmez ocağım. Vardır benim on iki çocuğum. On iki çocuktan biri gibiyim. Çok şükür Mevla’ya hazır bulundum, Aşıklar Bayramı’nda. Haksızlar aşikar, hakikat sırada. Yaktı beni bir kara kaşlı. Sanma Meçhuli çok ateşli. Külüm bana yetiyor, dostum.”
Bütün ömrü yoksulluk ve zorluklarla geçen bu değerli ozanımız bir şiirinde bu durumu şöyle dile getirmiştir:
Ah Yoksulluk Seni Seni
Bıktım artık senden yeter
Ah yoksulluk seni seni
Ah çektikçe ahım artar
Ah yoksulluk seni seni
Diyar diyar dolaştırdın
Köle edip çalıştırdın
Kötü söze alıştırdın
Ah yoksulluk seni seni
Su sararmış gülde benim
Sarpa düşen yolda benim
Neyim eksik elde benim
Ah yoksulluk seni seni
Berrak suyum bulandırdın
Devri daim dolandırdın
Kapı kapı dilendirdin
Ah yoksulluk seni seni
Yoksulların yüzü gülmez
Dilekleri kabul olmaz
Satarım ya kimse almaz
Ah yoksulluk seni seni
Beni namertlere muhtaç
Bir gün tokum kırk gün de aç
Hayatımı eyledin felç
Ah yoksulluk seni seni
Meçhuli’yem benim fakir
Fakirlere katık şükür
Fakirim görüldüm hakir
Ah yoksulluk seni seni.
Bernamegeh Türkçe
UYARI: Yazıların izinsiz kopyalanması ve Web Sitelerinde yayınlanması kesinlikle yasaktır. Hakkınızda yasal işlemlerin başlatılabileceğini lütfen unutmayın!
