Venedikli İtalyan besteci Baldassare Galuppi, 18 Ekim 1706 tarihinde Burano, Venedik Cumhuriyeti, modern İtalya’da dünyaya geldi.
Bu nedenle “İl Buranello” lakabıyla anılmıştır.
Özellikle “opera buffa” janrında operalar hazırlamıştır.
Bunlar arasında en ünlüleri 1754 yılında İl filosofo di campağna ve 1750 yılında İl mondo della luna sayılabilir.
Daha sonra hazırladığı 1760 yılında L’amante di tutte ve 1761 yılında I tre amanti ridicoli adlı operaların librettosu bestecinin kendi oğlu olan Antonio Galuppi tarafından “A.Liteo” adlı takma-ismi altında hazırlanmıştır.
İlk müzik eğitimini asıl sanatı berberlik olan ama iyi keman çaldığı için komedi tiyatrolarında kemancılık da yapan babasından aldı.
16 yaşında Venedik şehrine giderek şehrin çeşitli kiliselerinde org çalarak geçimini sağlamaya başladı.
Opera besteleme sanatının ana prensiplerinden dahi habersiz olmakla birlikte 1722 yılında, La fede nell’incostanza ossia gli amici rivali adlı hazırladığı opera buffo’yu Venedik yakınlarında bir kasaba olan “Chiaggo”da sahneye koydu.
Bu sahnelenme seyircilerin yuhaları ile neticelendi.
Bu durumdan morali çok bozulan Galuppi, baba mesleği olan berberliğe dönmeye karar verdi.
Ancak besteci ve müzisyen Benedetto Marcello tarafından Antonio Lotti adlı bir ünlü müzik eğitmeninden dersler almak üzere bir müzik okuluna gitmeye ikna edildi.
Bu okulda üç sene müzik prensipleri ve kompozisyon öğrendi.
Bu sırada hocası Lotti tarafından çok iyi bir müzisyen olacağı tahmin edildi.
Derslerine devam etmekteyken Venedik’te bulunan opera tiyatrolarında klavsenci olarak çalıştı ve bu arada kendinin hazırladığı kısa klavsen parçalarını “repriz” ve “pastis” olarak halka duyurmayı başardı.
Okulu bitirdikten sonra bir profesyonel klavsen çalgıcısı olarak kısa bir süre için Floransa’ya gitti ve oradaki tiyatrolarda çalıştı.
1729 yılında Venedik’e geri döndü. “Dorindo” isimli bir opera librettosu hazırlamış olan Benedetto Marcello tarafından bu eseri bestelemeye çağrıldı.
Hazırladığı opera eseri 1729 yılında Paskalya eğlentileri sırasında Venedik “Teatro di Sant’Angelo” tiyatrosunda sahnelendi ve seyirci tarafından çok beğenildi.
Galuppi, bu eserinde ve sonraki opera eserlerinde müzik harmonisinin çekiciliği dolayısıyla değil de şarkılarının neşeliliği, taşkın coşkusu ve zarif şekilleriyle isim yapmıştır.
Bundan sonra da Galuppi kendini yetiştirmeye devam edip klavsen çalmayı iyice öğrenmeye koyulup bu çalgı üzerinde bir virtüöz oldu.
Diğer taraftan hiçbir ara vermeden 1729 yılından vefatına kadar hazırladığı her opera eseri İtalya’nın her opera evinde başarıyla yapımlanıp sahnelendi.
1740 yılında Venedik’te “Ospedale dei Mendicanti” adlı kuruma müzik direktörü olarak atandı.
1748 yılından itibaren San Marco Bazilikası’ında koro şefliği yapıp 1762 yılına kadar Venedik’te en önemli müziksel görev olan bazilika müzik direktörlüğü görevini üstlendi.
“Conservatorio degli incurabili” adlı müzik konservatuvarında müzik hocalığı yaptı.
Aynı zamanda Venedik’te birkaç kilisede organizatör olarak görevde de bulundu. 1741 ile 1743 döneminde Londra’da çalıştı ve 1765 ile 1768 döneminde ise San Petersburg’a II. Katerina tarafından davet edilerek orada Saray Müzik Direktörü olarak çalıştı.
Hazırladığı ilk “opera buffa” janrındaki eser 1749 yılında L’Arcadia in Brenta adlı opera oldu.
Bunun librettosu ünlü İtalyan oyun yazarı Carlo Goldoni tarafından yazılmıştı.
Bundan sonra Galuppi birkaç tane daha çok başarılı Goldoni’nin librettosunu yazdığı operalar hazırlamıştır.
Bunlar arasında en ünlüleri 1754 yılında İl filosofo di campağna ve 1750 yılında İl mondo della luna sayılabilir.
Daha sonra hazırladığı 1760 yılında L’amante di tutte ve 1761’de I tre amanti ridicoli adlı operaların librettosu bestecinin kendi oğlu olan Antonio Galuppi tarafından “A.Liteo” adlı takma-ismi altında hazırlanmıştır.
Galuppi’in hayatının son yıllarında opera eserleri hazırlaması yavaşladı ve besteci kendini çok sayıda klavsen parçası ve birkaç oratoryo hazırlamaya adamıştır.
Hayatının son yıllarında Baldassare Galuppi, Venedik’in en çok tanınan ve en çok saygıya değer görülen müzisyeni olmuştu.
İngiliz yazar Charles Burney, 1770 yılında onu büyük bir ailesi ile birlikte; şan ve şöhret içinde ve epeyce servetli bir müzisyen olarak görmüştü.
Yaşamının sonuna kadar gençliğinin canlılığını ve neşeliliğini kaybetmediği bildirilir ve bu hazırladığı bestelere de yansımaktadır.
3 Ocak 1785 tarihinde 79 yaşında yaşamını yitirdi ve anısına San Mark Bazılıkası’nda “requiem” mass ilahisi ve ayini yapıldı.
