Ebu Ali Muhammed Bel’amî (Farsça: ابو علی محمد), Emirak Bal’ami (امیرک بلعمی) ve Bal’ami-i Kuçak (بلعمی کوچک, “Genç Bal’ami”) diye de bilinir, Fars tarihçi, yazar ve Samanilere vezirdi.
Samani I. Abdülmelik’in ( 954-961 ) hükümdarlığı sonunda vezir tayin edildi ve bu görevi sonraki hükümdar I. Mansur İbn Nuh (961-976 ) döneminde sürdürdü .
Ataması Hajib Alp Tekin’in etkisiyle gerçekleşti .
Alp Tekin ve Balami arasında yapılan anlaşmaya göre birbirlerini naip olarak gördüler.
Bu arada Balami, Alp Tekin’e danışmadan hiçbir şey yapmadı.
Mansur’un tahta geçmesinden sonra, Alp Tekin’in iflasından sonra görevini koruyabildiği için muhtemelen Alp Tekin’den vazgeçmiştir.
Magdisi’ye göre, önce görevinden alındı, ardından yeniden bakan olarak atandı.
963’te Taberî’nin tarihi eseri olan dünya tarihinin Farsça versiyonunu yeni Farsça yazdı.
Gerdizi’ye göre H. 363 (27 Şubat-27 Mart 974) II. Cuma’da vezir iken vefat etmiştir.
Ancak Utbi’ye göre II. Nuh zamanında (976-997) 992’de tekrar vezir tayin edildi.
Aynı yıl Buhara’yı ellerinde tutan Mazahan ilikleri’nin Samanilere yönelik tehditlerine karşı koyacak gücü bulamadığı için istifa etti.
