Cumartesi Anneleri, Kaçırılarak Öldürülen Düzgün Tekin’in Akıbetini Sordu
Cumartesi Anneleri, 27 Mayıs 1995’ten bu yana her cumartesi günü Galatasaray Meydanı’nda oturma eylemleri düzenleyerek gözaltında kaybolan yakınlarını ve faili meçhul siyasi cinayetlere kurban giden yakınlarının faillerini arayanlardan oluşan bir topluluktur.
Cumartesi Anneleri, yaptıkları 914. hafta nöbetinde 27 yıl önce kaçırılarak bir daha kendisinden haber alınamayan Düzgün Tekin’in akıbetini sordu.
Açıklamada Elif Tekin’in “Oğlum Düzgün neredesin? Seni bulmak için Cumartesi Anneleri’ne katıldım. Cevapsızım, yönsüzüm!” sözleri de yüreklerde yankı yaptı.
Gözaltında kaybedilenler için adalet mücadelesini sürdüren ve “faili meçhul cinayetlerin” bir an önce aydınlatılmasını isteyen Cumartesi Anneleri, 914. hafta nöbetinde 27 yıl önce kaçırılan ve bir daha kendisinden haber alınamayan Düzgün Tekin’in akıbetini sordu.
Sosyalist kimliğiyle tanınan Düzgün Tekin, DİSK Tekstil-İş sendikasının delegesiydi.
İstanbul Güneşli Evren Mahallesi’ndeki akrabasının evinden Bayrampaşa’daki işyerine gitmek için çıktıktan sonra ortadan kaybolmuş ve kendisinden bir daha haber alınamamıştı.
JİTEM itirafçısı Kasım Açık’ın Tekin hakkında verdiği ifadede, Açık, polis ve askerlerin de içinde bulunduğu bir ekiple Tekin’in sorgulanarak öldürüldüğünü ve Edirne yakınlarında askeri alan içinde bulunan Çadırkent çöplüğüne gömüldüğünü anlatmıştı.
Fakat bu ifadelere rağmen herhangi bir soruşturma bile açılmamıştı.
Düzgün Tekin’in babası Veli Tekin oğlunun akıbetini öğrenemeden hayatını kaybetti.
Annesi Elif Tekin ise hala adalet arıyor.
Açıklamada Elif Tekin’in “Oğlum Düzgün neredesin? Seni bulmak için Cumartesi Anneleri’ne katıldım. Cevapsızım, yönsüzüm!” sözleri de yüreklerde yankı yaptı.
Cumartesi Anneleri, Arjantin’de cunta yönetiminin zorla yok ettiği çocuklarını bulmak için Plaza Del Mayo meydanı’nda toplanan annelerden esinlenerek oluşturuldu ve katılanların sayısı zaman geçtikçe binleri buldu.
“Arkadaşıma Dokunma” kampanyasını yürüten bir grup Hasan Ocak’ın cesedinin bulunmasıyla “Her Cumartesi aynı saatte Galatasaray meydanında sessizce oturalım.” fikrini ortaya attı.
Oturma eyleminde “örgüt pankartı olmayacaktı, slogan atılmayacaktı ve her hafta bir gözaltında kaybın öyküsü anlatılacaktı.” Medya oturan insanlara “Cumartesi Anneleri” adını verdi.
