1932’de geniş çaplı radyo yayınlarının ortaya çıkmasıyla caz, hızla yayılmaya başladı. Radyo, “ses fabrikası” olarak tanımlandı.
Radyo, milyonlarca insanın -özellikle de pahalı ve uzak büyük şehir kulüplerine hiç katılmayan insanların- müziği özgürce duymasını sağladı.
Bu yayınlar New York, Chicago, Kansas City ve Los Angeles gibi önde gelen merkezlerdeki kulüplerde ortaya çıktı.
Radyoda iki tür canlı müzik vardı: konser müziği ve büyük grup dans müziği.
Konser müziği, genellikle gönüllüler olmak üzere amatörlerin konser müziğiydi.
Bir sonraki müzik türü büyük grup dans müziği olarak bilinir.
Bu tür, profesyoneller tarafından çalınır ve gece kulüpleri, dans salonları ve balo salonlarından seçilmiştir.
Müzikolog Charles Hamm, o zamanki üç tür caz müziğini şöyle anlatmaktadır: siyah seyirciler için siyah müzik, beyaz izleyiciler için siyah müzik ve beyaz izleyiciler için beyaz müzik.
Çoğu istasyon beyaz Amerikan caz şarkıcılarının müziklerini çalmayı tercih ettiği için Louis Armstrong gibi caz sanatçıları aslında çok az çalındı.
Diğer caz vokalistler arasında Bessie Smith ve Florence Mills bulunmaktadır.
Chicago ve New York gibi kentsel alanlarda Afroamerikan caz, radyoda banliyölere göre daha sık çalınıyordu.
New York’taki James Reese Europe ve Fletcher Henderson gibi büyük gruplu cazlar, büyük radyo dinleyicileri elde etti.
