Amerika Birleşik Devletleri’nde Prohibition, 1920’den 1933’e kadar yasaklar alkollü içeceklerin satışını yasakladı ve bu da “Caz Çağı”nın canlı mekanları haline gelen yasadışı gizli içki satılan yerlerin ortaya çıkmasıyla sonuçlandı.
Buralarda mevcut dans şarkıları, yenilik şarkıları ve gösteri ezgileri gibi popüler müzik çalındı.
Caz, ahlaksızlık olarak ün kazandı ve eski nesillerin pek çok üyesi caz müziğini, eski kültürel değerlere tehdit ve Kükreyen Yirmilerin yeni çökmekte olan değerlerini teşvik olarak gördü.
Princeton Üniversitesi’nden Profesör Henry van Dyke şunları yazdı: “… bu, hiçbir biçimde müzik değil. Bu sadece işitme sinirlerinin bir tahribi, fiziksel tutku dizilerinin şehvetli bir şekilde dalgalanması.”
Medya da cazı kötülemeye başladı. The New York Times, cazda kusur bulmak için hikâyeler ve başlıklar kullandı.
Gazeteye göre Sibirya köylüleri, ayıları korkutmak için caz müziğini kullanmaktaydılar fakat köylüler gerçekte tencere ve tava kullanmaktaydı; gazete başka bir hikâyede ünlü bir kondüktörün ölümcül kalp krizine cazın neden olduğunu iddia etti.
1919’dan itibaren, New Orleans’lı müzisyenlerden Kid Ory’nin Orijinal Kreol Caz Orkestrası, San Francisco ve Los Angeles’ta çaldı ve 1922’de New Orleans’ın ilk siyahi caz grubu oldular.
O yıl ayrıca 1920’lerin blues şarkıcılarının en ünlüsü olan Bessie Smith’in ilk kaydı yayımlandı.
Bu arada Chicago, King Oliver’ın Bill Johnson’a katıldığı ve “Hot Caz”ı geliştiren ana merkezdi.
Bix Beiderbecke, 1924’te Wolverines’i kurdu.
Aynı yıl, Louis Armstrong, Fletcher Henderson dans grubuna baş solist olarak katıldı ve 1925’te gruptan ayrıldı.
Orijinal New Orleans stili, tema varyasyonu ve eş zamanlı kolektif doğaçlama ile çok sesliydi.
Armstrong memleketinin tarzında ustaydı ve Henderson’un grubuna katıldığı zaman yeni bir caz evresinde zaten bir öncüydü.
Armstrong’un soloları tema-doğaçlama kavramının çok ötesine geçti ve ezgilerden ziyade akorlara dayanıyordu.
Schuller’in açıklamasına göre, Armstrong’un grup arkadaşları (genç Coleman Hawkins dahil) tarafından yapılan sololar, “sarsıntılı ritimler ve gri vasat ses kalitesi”yle “sert, durgun” geliyordu.
Armstrong’un solo doğaçlamaları 1924’te kaydedilmiş olanlar karşılaştırıldığında George W. Meyer ve Arthur Johnston (üstte) tarafından “Mandy, Make Up Your Mind”ın düz melodisinin kısa bir özetini göstermektedir.
Armstrong’un soloları, cazın 20. yüzyılın gerçek bir dili haline getirilmesinde önemli bir faktördür.
Henderson’ın grubundan ayrıldıktan sonra Armstrong virtüözik Hot Five grubunu kurdu.
Kid Ory (trombon), Johnny Dodds (klarnet), Johnny St. Cyr (banjo) ve piyanoda eşi Lil’den oluşan grubunda Armstrong, scat singing’i popüler hâle getirdi.
Jelly Roll Morton, New Orleans Rhythm Kings ile erken bir karma yarış işbirliği şeklinde kayıtlar yaptı ve 1926’da Red Hot Peppers’ı kurdu.
Jean Goldkette orkestrası ve Paul Whiteman’ın orkestrası gibi beyaz orkestraların çaldığı jazzy dans müziği için daha büyük bir pazar vardı.
1924’te Whiteman, George Gershwin’den bir caz konserinde çalınmak üzere konçerto benzeri bir eser yazmasını istemesi üzerine Gershwin, Rhapsody in Blue’yu yazdı.
1920’lerin ortasına gelindiğinde, Whiteman ABD’deki en popüler grup lideri oldu.
Diğer etkili büyük topluluklar arasında Fletcher Henderson’ın grubu, Duke Ellington’un New York’taki grubu ve Chicago’daki Earl Hines’in grubu yer aldı.
Tüm bunlar büyük grup tarzı sving cazının gelişimini önemli ölçüde etkiledi.
1930’a gelindiğinde, New Orleans tarzı topluluk artık bir kalıntıydı ve caz dünyaya ait olmuştu.
Ella Fitzgerald, Louis Armstrong, Duke Ellington ile Count Basie, dönemin ünlü siyah sanatçılarından birkaçıdır.
Birçok müzisyen, aile üyelerinin sıklıkla müziği yorumlama ve çalmayı öğrendiği müzisyen ailelerde büyüdü.
Pops Foster gibi bazı müzisyenler ev yapımı aletlerle öğrendi.
Kentsel radyo istasyonları, Afroamerikan cazibesinin New York ve Chicago gibi kentsel alanlarda yoğunlaşması nedeniyle, banliyö istasyonlarına oranla daha sık Afroamerikan caz müziği çaldı.
Genç nüfus, siyah kaynaklı dansları popüler hale getirdi.
