Sovyet ve Rus film yönetmeni, senarist, şair, oyuncu ve pedagog Eldar Aleksandrovich Ryazanov (Rusça: Эльдар Александрович Рязанов) 18 Kasım 1927 tarihinde Samara’da dünyaya geldi.
Sovyetler Birliği ve Rusya’nın günlük yaşamını hicveden popüler komedileri ile tanınmaktadır.
Babası Aleksandr Semyonoviç Ryazanov, Tahran’da çalışan bir diplomattı.
Annesi Sofya Mihaylovna (kızlık soyadı Shusterman), Yahudi kökenliydi.
1930 yılında ailesiyle Moskova’ya yerleşti, kısa süre sonra anne ve babası boşanma kararı aldılar.
Daha sonra annesi ve üvey babası Lev Mihayloviç Kopp tarafından yetiştirildi.
1937 yılında öz babası hükûmet tarafından tutuklandı ve 18 sene çalışma kamplarında görev yaptı.
Ryazanov, 1950’lerin başında film alanında çalışmalara başladı.
1955 yılında o zamanlar Sovyet film endüstrisinde büyük bir güç olan Ivan Pyryev, ona Karnaval Gecesi isimli film üzerinde çalışmaya başlamasını teklif etti.
İlk seferinde, Ryazanov “ciddi filmler” yapmak istediği için bunu reddetti, fakat daha sonra Pyryev’in “herkesin bir melodram çekebileceğine, ancak yalnızca birkaçının iyi bir komedi yaratabileceğine” inandığı için film üzerinde çalışmak için başlamaya ikna oldu.
1984 yılında SSCB Halk Sanatçısı seçildi, 1977 yılında da SSCB Devlet Ödülü’nü aldı.
1991 yılında Promised Heaven filmiyle, En İyi Yönetmen dalında Nika Ödülünün sahibi oldu.
En ünlü filmleri arasında Carnival Night (1955), Hussar Ballad (1962), Beware of the Car (1966), The Irony of Fate (1975), Office Romance (1977), The Garage (1980), A Railway Station for for Two (1982) ve A Cruel Romance (1984) gibi filmler bulunmaktadır.
Ryazanov, Kasım 2014’te akut iskemik inme geçirdi.
21 Kasım 2015 tarihinde nefes darlığı sebebiyle Moskova’daki bir hastaneye kaldırıldı.
30 Kasım 2015 tarihinde gece yarısı civarında kalp ve akciğer yetmezliğinden 88 yaşında hayatını kaybetti.
Ryazanov, Sovyetler Birliği’nin en başarılı film yönetmenlerinden biriydi ve filmleri SSCB sonrası dönemde dahi hala popülerliğini korumaktadır.
The Irony of Fate filmi hala her 31 Aralık’ta Ukrayna dışındaki SSCB sonrası ülkelerin çoğunda yayınlanmaktadır.
2017 senesinde Moskova’da bir sokağa onun ismi verildi ve Samara’daki çocukluk evinin yerinde anısına adanmış bir müze ve anıt açıldı.
