Osmanlı Devleti döneminde yaşamış Ermeni çevirmen, gazeteci ve yazar Karabed Ütücüyan, Konstantiniyye’de (günümüzdeki İstanbul’da) dünyaya geldi.
1840’larda Ütücüyan, Kostantiniyye’deki çeşitli Ermeni okullarında tarih, coğrafya, Klasik Ermenice ve Fransızca dersleri verdi ve iki zengin Ermeni ailenin evlerinde özel ders verdi.
1848 yılında Paris’e gitti ve École supérieure de commerce’de okudu ve burada ekonomi alanında uzmanlaştı ve 1851 yılında diploma aldı.
Paris’te bulunduğu süre boyunca, hem Sorbonne hem de Collège de France’da eleştirmen Saint-Marc Girardin, politik iktisatçı Michel Chevalier ve tarihçi Jules Michelet’in derslerine de katıldı.
Ütücüyan, Konstantiyye’ye geri dönmeden önce Londra’ya gitti ve ilk Dünya Fuarı olan Büyük Sergiyi ziyaret etti.
1852 yılında Ütücüyan, uzun süredir devam eden Osmanlı-Ermeni gazetesi Masis’in editörlüğüne getirildi.
Bir gözünü hastalıktan kaybettikten sonra yazı ve yayın alanındaki tüm çalışmalarını durdurmak zorunda kaldığı 1884 senesine kadar kesintisiz 32 sene editörlük yaptı.
Masis’in editörü olarak Ütücüyan, Osmanlı Ermeni basını için gazetecilik normlarının şekillendirilmesine ve modern Ermenice’nin yazılı bir araç olarak geliştirilmesine yardımcı olmakla bilinmektedir.
Gazeteciliğe ve edebiyata uzun süreli hizmetinin onuruna, 1903 yılında Osmanlı Mecidiye Nişanı (üçüncü sınıf) ile ödüllendirildi.
Ütücüyan, editör olarak çalıştığı süre boyunca, çoğu Masis’te de gösterilen Avrupa dillerinden çeşitli çeviriler yayınladı.
Bu çeviriler arasında Joseph Garnier’in Éléments de l’économie politique (1873) gibi okul kitaplarının yanı sıra popüler Avrupa edebi ve politik eserleri yer almaktadır: Silvio Pellico’nun Le mie prigioni (1862), Oliver Goldsmith’in The Vicar of Wakefield (1863) ve Eugène Sue’nun sekiz ciltlik Le Juif gezgini (1867-1869).
Aynı zamanda, Ermeni cemaati yönetim organlarında bir dizi görevde bulundu.
Rusinyan gibi, 1853 yılında Eğitim Konseyi’nin ilk üyesiydi, Ermeni Millet Meclisi’nde vekil olarak görev yaptı ve Osmanlı Ermenileri arasında bir ulusal bilinç duygusu yaymaya çalışan kültürel derneklerin bir parçasıydı.
Ayrıca Ermeni mason locası Ser’e (“Aşk”) aitti.
Ütücüyan, editörlüğünü bıraktıktan sonra 1885 ve 1895 seneleri arasında İstanbul Ermeni Apostolik Patrikhanesi’ne bağlı okulların müfettişi olarak çalıştı.
Ütücüyan, 27 Şubat ve 17 Nisan 1893 tarihleri arasında Masis’te kendi çocukluk anılarını yedi taksitte tefrika etti.
