Popülizm, genellikle politikacıların veya siyasi liderlerin, toplumun geniş kesimlerine yönelik olarak basit ve çoğunlukla duygusal mesajlarla, karmaşık sorunlara ve çözümlere bir çerçeve sunmasıdır.
Bu, genellikle siyasi veya toplumsal memnuniyetsizliklerin olduğu bir ortamda ortaya çıkar.
Popülist liderler, genellikle halkın kızgınlığını veya endişesini manipüle ederek, “elitlere” karşı olduklarını veya halkın çıkarlarını “sisteme” karşı savunduklarını iddia ederler.
Popülist liderler genellikle karmaşık sorunları basitleştirir, tek bir düşman veya sorumlu gösterir ve genellikle siyasi veya toplumsal krizlerin çözümünü kişisel liderlikleri altında sunarlar.
Ancak, popülizm kavramı her zaman negatif bir anlam taşımaz. Bazı durumlarda, popülizm, siyasi elitlerin ve güç odaklarının halkın taleplerini dikkate almadığı veya temsil etmediği durumlarda demokratik katılımı artırabilir.
Popülizm, birçok farklı ideolojiye sahip liderler tarafından benimsenebilir ve farklı biçimlerde ortaya çıkabilir.
Örneğin, sağ popülizm genellikle göçmen karşıtlığı, milliyetçilik ve geleneksel değerlere vurgu yapar, sol popülizm ise genellikle gelir eşitsizliği, sosyal adaletsizlik ve büyük işletmelerin gücüne karşı çıkarak ortaya çıkar.
