Yaşar Nezihe, İstanbul’un Silivrikapı ilçesinde 1882 yılında doğdu.
Annesi Tatar asıllı Kaya Hanım, babası belediye kantarcısı Kadir Bey’dir.
Yoksul bir ailenin kızı olan Yaşar Nezihe, ailenin beş çocuğundan üçüncüsü idi.
Ailenin tüm diğer çocukları verem, yoksulluk ve bakımsızlıktan ötürü küçük yaşta öldü.
Kendisinden önceki kardeşlerinin akıbetine uğramasın diye kendisine Yaşar Zeliha adı verildi.
İsmi yıllar sonra evlendiği Atıf Efendi tarafından değiştirilip, Yaşar Nezihe olmuştur.
Henüz altı yaşındayken annesi Kaya Hanım’ı kaybetti. Annesinin ölümünden sonra bakımını alkol sorunu olan babası ile babasının teyze dediği yaşlı ve hasta bir kadın üstlendi.
Çocukluğunda yeterli bakım görmeyen Yaşar Nezihe, zamanının büyük bölümünü sokaklarda geçirmekte idi.
Babası onu okula yazdırmayı kabul etmeyince bir okula kaydını kendisi yaptırdı ve bir yıl eğitim aldı.
Babası, kızını bu bağımsız tavrından dolayı tartaklayıp evden kovunca okuldan ayrılmak zorunda kaldı.
Okula devam edebildiği bir yıl içinde okuma ve yazma öğrenip Kur’an’ı hatmetti.
Teyzesinden dinlediği aşk hikâyelerinin ve teyzesinin ölümünden sonra okuduğu facia romanlarının etkisiyle yazmaya başladı.
Genç bir kız olduğu dönemde sokaklarında devriye gezen Hilmi Çavuş’a duyduğu aşk, birçok şiirinin ilham kaynağı oldu.
İlk şiirlerini “Mazlume” ve “Mahmure” mahlaslarıyla Malumat dergisinde yayımladı.
Fakirliklerine çare olacağı düşüncesi ile babası tarafından yirmi yedi yaş büyük olan Atıf Zahir Efendi ile evlendirildi.
Bu evlilik kısa süre sonra çocuğu olmadığı gerekçesi ile eşinin onu boşaması ile sonlandı.
Evliliği boyunca şiddet gören Yaşar, boşanmadan sonra intihar teşebbüsünde bulundu.
İkinci evliliğini yaptığı mühendis Mühendis Fevzi Bey ile beş buçuk yıl evli kaldı; ve üç oğlu oldu.
Eşinin onu ve çocuklarını terk edip gitmesi üzerine bu evlilik 1910 yılında sonlandı.
İki oğlu besin yetersizliğinden öldü.
Kaybettiği oğulları Sedat ve Suat sıklıkla şiirlerinde yer aldı.
Çocuklarının kaybettikten sonra hayatında ikinci kez intihar teşebbüsünde bulunan şair, hayatta kalan oğlu Vedat için hayata tutundu.
Evliliklerinden önce iki yıl nişanlı kalıp babası evliliklerini onaylamadığı için ayrıldığı Yusuf Niyazi Bey ile 1912’de evlendi.
Eşinin görev yeri olan Cide’ye gittiğinde Niyazi Bey’in evindeki üçüncü eş olduğunu öğrencince İstanbul’a dönüp mahkemeye başvurdu.
50 gün süren üçüncü evliliği boşanma ile sonuçlandı. Boşandıktan sonra kırk yılı aşkın bir süre mektuplaştılar.
Yaşar Nezihe, geçimini kazanmak için yazma bilmeyenlerin mektuplarını yazdı ve dikiş yaptı.
Bu dönemde Terakki gazetesi ve Malûmât’ta sıklıkla Yaşar Nezihe adıyla şiirler yayımladı.
Şiirlerinde Mazlûme, Mahmûre, Mehcûre, Yaşar Nezihe, Yaşar binti Kadri, Yaşar binti Abdulkadir, Yaşar Nezihe binti Kantarcı Kadri isimleri kullandı.
1913 yılında ilk şiir kitabı ‘Bir Deste Menekşe’yi yayınladı ve düzenli olarak Kadınlar Dünyası dergisinde şiirlerini ve yazılarını yayımlamaya başladı.
İlk kez Müslüman kadınların peçesiz fotoğraflarının yer aldığı bu yayında, Nezihe Yaşar’ın da peçesiz fotoğrafı yer aldı.
1917-1928 arasında 193 sayı yayımlanan Nazikter dergisinin hemen her sayfasında şiirleri ilk sayfada yer aldı.
Kendi el yazısı ile “Çiçek” isminde küçük el gazeteleri çıkardı. Bu gazetelerde şiirleri ve mektupları yer aldı.
Hattat olan Yusuf Niyazi Bey bu gazetenin yazılarını yazmış, minyatürlerini çizmiştir.
1920’lerde bazı şiirleri Aydınlık dergisinde yayımlandı.
Bu dergide şiirleri yayımlanan ilk kadın edebiyatçı Yaşar Nezihe idi.
Türkçedeki ilk 1 Mayıs temalı şiiri Mayıs 1923’te Aydınlık’ta yayımladı.
Aynı dergide “Kızıl Güller” isimli bir şiiri daha yayımlandı. 1924 yılının mayıs ayında Aydınlık’ta yine “1 Mayıs” adında başka bir şiir yayımladı.
Şair, Amele Cemiyeti’ne üye oldu ve işçi grevlerine destek vererek aktivist kimliğiyle de öne çıktı.
1923’te çalışma saatleri konusunda Mürettipler Cemiyeti ile gazete sahipleri arasındaki anlaşmazlık sonucu greve giden işçilere, 18 Eylül 1923 tarihli Haber’de yayımlanan “Gazete Sahiplerine” adlı şiiri ile destek verdi.
1925 yılı başında son şiir kitabı Feryâdlarım yayımlandı. Rifat Necdet Bey’in desteği ile yayımladığı bu kitapta “Gazeller”, “Nazireler” ve “Şarkılar” olmak üzere üç bölüm bulunur. Nazirelerin dördünü Fuzuli’ye yazmıştır.
Yaşar Nezihe, 3 Haziran 1925 tarihinde diğer Aydınlık çalışanları ile birlikte ‘komünistlik’ suçlamasıyla gözaltına alındı.
Gözaltından serbest bırakıldıktan sonra eski sıklıkla yazmadı. 1925-1928 arasında şiirleri sadece Nazikter ve Türk Kadın Yolu dergisinde yayımlandı.
Oğlu Vedad ile ciddi sorunlar yaşayan şair, bazı kaynaklara göre ondan şiddet gördü.
1934 yılında çıkan Soyadı Kanunu ile “Bükülmez” soyadını aldı.
Ölüm tarihi kimi kaynaklarda 1935 olarak yer aldı ve ölmüş şairler arasında anıldı.
1948’de “50 Yıllık Kalem Erbabı” unvanlı jübilede yer alması Yaşar Nezihe’yi tekrar gündeme getirdi.
1949-1954 arasında Kadın Gazetesi’nde şiirleri çıktı.
5 Kasım 1971 tarihinde İstanbul’da öldü. Küçükyalı Altıntepe Mezarlığı’nda kaldırıldı.
