Bettina von Arnim (4 Nisan 1785 – 20 Ocak 1859), 19. yüzyıl Alman romancısı, şairi, yayıncısı ve sosyal aktivistiydi.
Frankfurt am Main’de İtalyan tüccar bir ailenin çocuğu olarak doğdu. Büyükannesi Sophie von La Roche, bir romancıydı ve ağabeyi Clemens Brentano, lirik şiirleri, librettoları ve Singspiele’leriyle tanınan büyük bir şairdi.
Bettina, genç yaşlardan itibaren yazmaya başladı ve 1801’de ilk şiir kitabı olan “Gedichte”yi yayınladı. 1802’de, 17 yaşındaki Bettina, 28 yaşındaki Johann Wolfgang von Goethe ile tanıştı. Goethe’ye olan hayranlığı, “Goethe’ye Mektuplar” (1810) adlı kitabında ifade edildi. Mektuplar, Bettina’nın Goethe’ye olan tutkulu aşkını ve onun eserlerine olan derin hayranlığını yansıtıyor.
1811’de Bettina, şair Achim von Arnim ile evlendi. Çiftin altı çocuğu oldu. Arnims, romantizm döneminin önde gelen yazarlarından bazılarıydı ve birlikte “Des Knaben Wunderhorn” (1805–08) adlı bir halk şiiri koleksiyonu yayınladılar.
Bettina, romanları, şiirleri ve günlükleriyle tanınır. En ünlü romanları arasında “Die Gräfin von Hohenheim” (1840) ve “Die Günderode” (1842) yer alır. Şiirleri, duygusallığı ve içsellikleriyle bilinir. Günlükleri, kişisel hayatını ve fikirlerini ayrıntılı olarak anlatan önemli bir kaynaktır.
Bettina, bir sosyal aktivist olarak da aktifti. Kadınların eğitim ve istihdamı için çalıştı ve kölelik ve fakirlik gibi sosyal sorunlarla ilgilendi. 1817’de, “Frauenverein zu Berlin” (Berlin Kadın Derneği) adlı bir kadın hakları organizasyonunun kurulmasına yardımcı oldu.
Bettina, 1859’da Frankfurt am Main’da öldü. Çalışmaları, 19. yüzyıl Alman edebiyatında önemli bir yere sahiptir.
Bettina von Arnim’in en önemli eserleri şunlardır:
“Gedichte” (1801) – Şiir koleksiyonu
“Goethe’ye Mektuplar” (1810) – Goethe ile olan yazışmalarının bir koleksiyonu
“Des Knaben Wunderhorn” (1805–08) – Achim von Arnim ile birlikte yazılan halk şiiri koleksiyonu
