Fikret Hakan, 23 Nisan 1934 yılında Balıkesir’de dünyaya geldi. Mahkeme kararıyla değiştirmeden önceki ismi Bumin Gaffar Çıtanak’tı.
Taksim Atatürk Lisesinde eğitim gördü.
Babası edebiyat öğretmeni, çevirmen A. Gaffar Güney (asıl adı Abdullah Gaffar Çıtanak), annesi hemşire Fatma Belkıs Hanım’dır.
Anne ve babasının ayrılığından sonra annesiyle birlikte Anadolu’nun çeşitli şehirlerini gezdi.
İlkokulu Bursa 23. İlkokulu’nda okudu. Ortaokulu Eskişehir’de okurken orta son sınıfta İstanbul’a taşındılar.
Hakan lisede okurken gazeteciliğe heves etti.
Sahneye ilk defa Güzelce Kasımpaşa Ortaokulu öğrencisi iken Üç Güvercin opereti ile Ses Tiyatrosu’nda palyaço rolüyle çıktı.
“Leblebici Horhor”, “Afrodit” gibi iki müzikli oyunda daha oynadı. Taksim Atatürk Lisesinde öğrenciyken İstanbul Ekspres Gazetesi’nde röportajlar, şiirler yayımladı. Öykücülüğü 1958 yılına kadar sürdürdü.
Öyküleri ‘Seçilmiş Hikâyeler’ dergisinde ve ‘Dost’ dergisinde yayımlandı. “Tellak Ali” adlı ilk öykü kitabı 1954 yılında yayımlandı.
Öğrenimini lise birinci sınıftayken bırakan sanatçı, 1952 yılında Köprüaltı Çocukları filminde başrolde oynayarak sinema oyunculuğuna başladı. 1958 yılında kadar her sene üç-dört film çevirdi. Beyaz Mendil (1955) filmi ile tanındı.
Avni Dilligil’in kurduğu Çığır Sahne – Saat 6 Tiyatrosu’nda bazı oyunlarda rol aldı (1955). Haldun Dormen’in kurduğu amatör Cep Tiyatrosu’nda ve profesyonel Dormen Tiyatrosu’nda sahnelenen oyunlarda roller aldı.
1958’de Dormen Tiyatrosu’ndan ayrılıp “Sahne 8 adlı tiyatroyu kurdu ve İtalyan yazar Ugo Betti’nin “Kraliçeler ve Asiler” adlı oyununu sahneye koydu.
Ses Tiyatrosu, Çığır Sahne, Cep Tiyatrosu, Küçük Sahne, Oraloğlu Saat 6 tiyatrosu, kurucusu olduğu sahne 8 ve Fikret Hakan tiyatrosu gibi tiyatrolarda rol aldı.
1953 yılında ‘Köprüaltı Çocukları’ adlı filmle sinemaya adım attı. 1960’larda “Yılanların Öcü”, “Karanlıkta Uyananlar” gibi sosyal ağırlıklı filmleriyle tanınır oldu.
204 film ve 28 dizide oynadı, 1970’li yıllarda senarist, yönetmen ve yapımcı olarak çalıştı.
Yoğun sinema çalışmaları nedeniyle 60’lı yıllarda tiyatroya daha az yer veren Fikret Hakan 1960-61 döneminde Oraloğlu Tiyatrosu’nda Saat 6 Oyunları Topluluğu’nda “Bir Parmak Bal” adlı oyunda rol aldı.
1963 sezonunda GEN-AR Tiyatrosu’nda bazı oyunlarda rol aldı; 1968-1969 sezonunda ise Ankara Sanat Tiyatrosu’nun sahnelediği “Durand Bulvarı” adlı oyunda rol aldı.
1970 yılında yönetmen Peter Collinson Türkiye’de çekmek istediği Paralı Askerler filmi için Türkiye’den oyuncu seçmek üzere Türkiye’ye geldiğinde Salih Güney, Erol Keskin, Aytekin Akkaya ve birkaç Türk oyuncu ile birlikte Fikret Hakan başarılı bulundu ve filmde Albay Ahmet Elçi rolünü canlandırdı. İngilizcesi yeterli olmadığı için Hollywood’daki başka teklifleri değerlendirme fırsatı olmadı.
Geçirdiği bir trafik kazası ve ardından başlayan seks filmleri döneminde sinemadan uzak kaldı ve Marmaris’e yerleşti. Bir süre geçimini teknecilikle sağlayan Fikret Hakan, 1980’li yıllarda oyunculuğa döndü.
Sinema emekçileri 1977’de yeni sansür düzenlemesine karşı ve sosyal hakları için yürüyüş düzenlemeye karar verdiğinde Türkan Şoray, Kadir İnanır, Tarık Akan, Tanju Gürsu, Hale Soygazi gibi dönemin sinema oyuncuları ile birlikte Fikret Hakan da mücadeleye katıldı.
Set işçilerinden yönetmenlere kadar her kesimden 400’ü aşkın sinema emekçisi 5 Kasım günü Ankara’ya kadar üç gün sürecek bir yürüyüş düzenledi ve halktan büyük destek gördüler.
Bu yürüyüş 2014 yılında ‘Yollara Düştük’ adıyla Deniz Yeşil tarafından yapılan bir belgesele de konu oldu.
Fikret Hakan 1998 yılında Kültür Bakanlığınca Devlet Sanatçısı unvanı tanımı genişletilerek kendisine bu unvanın verildiği 89 kişiden birisi idi; 2002’de Danıştay’ın kararı iptal etmesi ile 2002’de bu unvan iptal edilmiştir.
13.11.2009 tarihinde Eskişehir Osmangazi Üniversitesi Karşılaştırmalı Edebiyat Anabilim Dalından fahri doktor unvanı aldı. Bir süre İstanbul Kültür Üniversitesinde ders verdi.
Oyuncu bir süredir akciğer kanseri tedavisi gördüğü Kartal Lütfi Kırdar Eğitim ve Araştırma Hastanesinde 11 Temmuz 2017’de 83 yaşında öldü.
Fikret Hakan Levent Camii´sinde kılınan cenaze namazının ardından Zincirlikuyu Mezarlığı’na defnedildi.
Aldığı bazı ödüller:
1970 li yıllarda Cemo / Dedikleri Gerçek İmiş,Dostun Gülü / Löberde,Aşk Uğultusu /
1965 – Antalya Altın Portakal Film Festivali, En İyi Erkek Oyuncu Ödülü, Keşanlı Ali Destanı
1968 – Antalya Altın Portakal Film Festivali, En İyi Erkek Oyuncu Ödülü, Ölüm Tarlası
1965 – İzmir Enternasyonal Fuarı 1. Film Şenliği, Keşanlı Ali Destanı, En İyi Erkek Oyuncu
1971 – Antalya Altın Portakal Film Festivali, En İyi Erkek Oyuncu, Hasret
1993 – 30. Antalya Film Şenliği, Yalancı (TV), En İyi Yardımcı Erkek Oyuncu
1997 – 34. Antalya Film Şenliği, Yalancı (TV), Yaşam Boyu Onur Ödülü
2009 – Eskişehir Osmangazi Üniversitesi’nden fahri doktorluk unvanı aldı
2012 – Engelsiz Yaşam Vakfı, Yaşam Boyu Meslek ve Onur Ödülü
Rol Aldığı Bazı Filmler:
1953: Köprüaltı Çocukları
1953: Hoşgör, Boşver, Aldırma (Memo Festivalde)
1954: Cingöz Recai
1954: Yollarımız Ayrılıyor
1955: Battal Gazi Geliyor
1955: Beyaz Mendil
1955: Gülmeyen Yüzler
1955: Karacaoğlan
1956: Ölüm Deresi
1956: Papatya
1957: Ak Altın
1957: Gelinin Muradı
966: Hızır Efe
1966: Korkusuz Adam
1966: Nuh’un Gemisi
1966: Toprağın Kanı
1967: Bozkurtlar Geliyor
1967: Çıldırtan Arzu
1967: Devlerin İntikamı
1967: Eceline Susayanlar
1967: Kan Davası
1967: Silahları Ellerinde Öld
1984: Fidan
1984: Acı Ekmek
1985: Alkol
1986: Duvardaki Kan
1986: Aşkın Kanunu Yoktur
1986: Gün Doğmadan
1986: Savunma
1987: O Bir Melekti
1987: Severek Öldüler
1987: Yaz
2003: Kurşun Yarası
2003: Şıh Senem
2005: Eğreti Gelin
2006: Kaybolan Yıllar
2008: Umut
2009: Unutulmaz
2014: Birleşen Gönüller
Kitapları:
“Hamal’ın Uşakları” (öykü), Telos Yayıncılık, İstanbul, 1997.
“İmbikli Duvar” (şiir), Serander Yayınları, Trabzon, 2002.
“Siyah Işık (Toplu Şiirler 1978-2008)”, Serander Yayınları, Trabzon, 2008.
“Joe Brico Masumdur” (öykü), Umuttepe Yayınları, İstanbul, 2009.
“Gece Limanı (Yasaksız Mutsuzluklar Rıhtımı)” (roman), İnkılâp Kitabevi, İstanbul, 2010.
“Türk Sinema Tarihi”, (anı, sinema), İnkılâp Kitabevi, İstanbul, 2010.
Bernamegeh Türkçe
