Edebiyat tarihçisi ve mütercim Abdülbaki Gölpınarlı, 12 Ocak 1900 tarihinde İstanbul’da dünyaya geldi.
Asıl adı Mustafa İzzet Baki’dir.
Abdulbaki Gölpınarlı’nın babası Azerbaycan-Gence’nin Gölbulak ilçesinden, annesi de Çerkez (Adige) kökenli Vubh veya Ubıhlardandır.
Gazeteci olan babası Ahmed Agâh Efendi, Mevleviydi.
Gelenbevi İdadisinin son sınıfındayken babası yaşamını yitirdi.
Tahsiline ara verdi ve çalışmaya başladı.
İstanbul-Vezneciler’de kitapçılıkla uğraştı.
Çorum’un Alaca ilçesindeki Menbâ-i İrfân İptidâî Mektebinde öğretmenlik ve idarecilik yaptı.
1922 yılında İstanbul’a döndü, sınavla son sınıfına girdiği İstanbul Erkek Muallim Mektebini daha sonra da İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi, Türk Dili ve Edebiyatı Bölümünü, Profesör Köprülüzade Mehmet Fuat Bey’in nezaretinde hazırladığı Melâmilik ve Melâmiler isimli mezuniyet teziyle bitirdi (1930).
Edebiyat öğretmeni olarak Konya, Kayseri, Balıkesir, Kastamonu liseleriyle İstanbul Haydarpaşa Lisesinde çalıştı.
Ankara Üniversitesi Dil ve Tarih-Coğrafya Fakültesinde Farsça okutmanlığı yaptı.
Doktorasını verdikten sonra aynı fakültede metinler şerhi okuttu.
İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesinde İslam-Türk tasavvuf tarihi ve edebiyatı dersleri verdi.
1945 yılında Türk Ceza Kanunu’nun 142. maddesine aykırı davrandığı gerekçesiyle tutuklandı.
10 ay hapis yattı ve sonra beraat etti ve görevine döndü.
1949 yılında kendi arzusuyla emekli oldu.
