Frank Borzage (23 Nisan 1894 – 19 Haziran 1962 Akademi Ödülü sahibi Amerikalı film yönetmeni.
Borzage, Hollywood’daki çalışmalarına 1912’de oyuncu olarak başladı. Yönetmen olarak ilk filmini 1913’te çekti.
Fox stüdyoları, Janet Gaynor ve Charles Farrell’ı ekran çifti yapan ve onlara Amerika’nın En Sevilen Muhabbet Kuşları son ekini kazandıran başarılı romantik Yedinci Cennet sayesinde ilerledi.
Film, sonraki filmlerinin özelliği haline gelecek tüm unsurları içeriyordu: duygusallık ve romantizmin kusursuz karışımı, sıradan insanların yaşamlarından gerçekçi unsurlar ve çok fazla duygu.
Bu filmle 1929 Akademi Ödülleri’nde En İyi Yönetmen dalında ilk Oscar’ı kazandı.
Sadece bu Oscar töreninde en iyi komedi ve en iyi drama olmak üzere iki yönetmenlik Oscar’ı vardı.
Borzage, En İyi Drama Yönetmeni Oscar’ını kazanan tek yönetmendir. 1932 Akademi Ödülleri’nde Bad Girl’ü yönettiği için ikinci Oscar’ını aldı.
Sonraki yıllarda Borzage, genellikle duygusal olan ancak hiçbir zaman kitschy olmayan filmleriyle tanındı, bu nedenle sık sık en iyi kadın yıldızlarla çalıştı.
Hemingway’in 1932 film uyarlaması, A Farewell to Arms, Helen Hayes’in yoğun tasvirinden yararlandı ve Man’s Castle, şehrin varoşlarındaki bir kulübede istemeden hamile kalan ve erkek arkadaşıyla şanslı olan genç bir kız hakkında sözlü olarak anlatılan bir hikayeydi.
Loretta Young ve Spencer Tracy ikna edici performanslar sergilediler ve ayrıca özel olarak bir çift oldular.
Kay Francis’in oynadığı 1935 yapımı iki film, yönetmen olarak Borzage’nin niteliklerini özetledi.
Aynı yıl Stranded’de Kay Francis, dönemin filmlerinde büyük bir istisna olarak, evlendikten sonra mesleğinde ısrar eden çalışkan bir kadın olarak tasvir edilmiştir.
Diğer aktrisler de Frank Borzage ile çalışmaktan faydalandı. Jean Arthur, Love Ever After’da (1937) bir garsona duyduğu aşk sayesinde mutluluk ve tatmin bulan, ezilmiş, zengin bir eşin unutulmaz bir tasvirini sundu.
Margaret Sullavan en iyi performanslarından birini 1938’de Erich Maria Remarque’ın Three Comrades romanından uyarlanan Three Comrades’da yönetti.
Joan Crawford’u üç ortak şerit olan Mannequin, Burning Fire ve The Miraculous Rescue’da mükemmel performanslara götürdü.
1940’ta Borzage, Nasyonal Sosyalizmi açık ve eleştirel bir şekilde ele alan ilk Hollywood filmlerinden biri olan Ölümcül Fırtına’yı çekti.
1940’larda filmlerinin prestiji yavaş yavaş azalmaya başladı. Borzage’nin kariyerinde bir dönüm noktası, umulan başarıyı getirmeyen ve yalnızca son birkaç on yılda saygı kazandıran Cellatın Mirası filmi oldu.
Cellatın Mirası, bir kadına olan aşkı sayesinde suçunu kabul eden ve sonunda suçunu kabul eden bir katili ana karakter olarak gösterir.
Borzage, Hollywood’dan giderek daha fazla yabancılaştı ve içki sorunuyla mücadele etti.
Ancak 1955’te yeniden yönetmen olarak çalışmaya başladı. Daha sonra televizyon yönetmenliği yaptı ve son uzun metrajlı filmlerini 1958’de China Doll ve 1959’da Celile Balıkçısı ile yaptı.
Bir sonraki film projesi The Mistress of Atlantis’te o kadar hastaydı ki çekimler sırasında yönetmenliği Edgar G. Ulmer’e devretmek zorunda kaldı.
Frank Borzage iki kez evlendi, her iki evlilik de boşanmayla sonuçlandı.
Haziran 1962’de 69 yaşında kanserden öldü.
