İtalyan Barok ressamı Salvator Rosa, 1615 yılında dünyaya geldi.
- yüzyıldan 19. yüzyılın başlarına kadar önemli bir etki yaratmıştır.
Yaşamı boyunca en ünlü ressamlar arasında yer almıştır, gösterişli kişiliği ile tanınan ve aynı zamanda başarılı bir şair, hicivci, oyuncu, müzisyen ve matbaacı olarak kabul edilmiştir.
Napoli, Roma ve Floransa’da aktifti ve zaman zaman şehirler arasında taşınmak zorunda kaldı, çünkü kostik hicivleri ona günün sanatsal ve entelektüel çevrelerinde düşman kazandı.
Bir tarih ressamı olarak, diğer sanatçılar tarafından nadiren ele alınan İncil, mitoloji ve filozofların yaşamlarından genellikle belirsiz ve ezoterik konular seçti.
Savaş sahneleri, alegoriler, büyücülük sahneleri ve birçok otoportre üretti.
Ayrıca “yüce” doğayı betimleyen orijinal manzaraları için çok saygı görmektedir: genellikle vahşi ve düşmanca, zaman zaman onları dolduran insanları doğanın daha büyük aleminde marjinal olarak göstermektedir.
Bunlar, Claude Lorrain’in “pitoresk” klasik görüşlerinin ve romantik manzara prototiplerinin tam antiteziydi.
Bazı eleştirmenler, bir ressam olarak teknik becerilerinin ve işçiliğinin her zaman onun gerçekten yenilikçi ve orijinal vizyonlarına eşit olmadığını belirtti.
Bununla birlikte, bu kısmen, gençliğinde (1630’larda) maddi kazanç peşinde koşarak alelacele ürettiği çok sayıda tuval, Rosa’nın sonraki yıllarında nefret ettiği ve kendisinden uzaklaştığı tablolar ve ayrıca vefatından sonra özlenen resimlerden kaynaklanmaktadır.
Salvator Rosa (en)’nın kariyeri Roma’da kaldığı süre boyunca yükseldi, fakat eğitimini Napoli’de Falcone’den, İspanyol Jusepe de Ribera’dan (İspanyol sanatı bölümünde tartışılacak) ve Pugliese Francesco Fracanzano (en)’dan aldı.
Rosa, alegoriler, tarihler, portreler, büyücülük sahneleri ve manzara ressamıydı.
İkincisi, en iyi tanındığı türdür.
Çağdaş kaynaklara göre, Napoli’deyken Lanfranco, Rosa’nın kabiliyetini fark etti ve ona kariyerini ilerletmek için Roma’ya taşınmasını önerdi.
Rosa 1635 yılında Roma’ya gitti fakat sıtmaya yakalandı ve Napoli’ye dönmek zorunda kaldı.
1639 yılında papalık şehrine döndü ve ilk kamu görevi olan Viterbo’daki Santo Tommaso Kilisesi için tasarlanan Incredulity of St. Thomas altar resmini aldı.
Patronu, koruyucusu olan Kardinal Francesco Maria Brancaccio (en)’ydi. Yine de, Brancacci’nin etkisine rağmen, 1639 Karnavalı sırasında Rosa, iyi bağlantıları olan ve kaçmak zorunda kalan Bernini’yi hicvetmektedir.
d’Este dükleri için çalışmak üzere Ferrara’ya ve ardından Floransa’ya (1640’ta) gitti, burada Medici’nin himayesinden zevk aldı.
1649 yılında Roma’ya döndü ve hayatının geri kalanını bir ziyaret için kurtarmak dışında burada geçirdi.
Rosa’nın manzaralarının çoğu çalkantılı ve aynı zamanda şiirseldir.
Carracci, Nicolas Poussin ve Claude Lorrain tarafından yapılan klasik manzaraların antitezidir.
Örneğin, Grotto and Cascades (1639-1640; Florence, Palazzo Pitti), ön planda çeşitli yaygın türlerin işgal ettiği karanlık bir mağara mağarası sunmaktadır.
Uzakta, çoğunlukla altın tonlarında işlenmiş ve baştan sona bitkilerle bezenmiş kayalık bir manzara görülüyor.
Güneşli manzara ve çeşitli şelaleleri, sıcak ve nemli bir iklime işaret ediyor. Rosa’nın betimlediği bereketli doğası, ön plandaki uğursuz alanla belirgin bir karşıtlığk oluşturuyor.
Rosa’nın tarzı, 19. yüzyıla dayanan sanatsal bir hareket olan Romantizmin gelişimine de ilham verdi.
