Petko Rachov Slaveykov (17 Kasım 1827 E.U. Tırnovo – 1 Temmuz 1895 E.U. Sofya ) Bulgar şair, gazeteci, aydın ve folklorist.
Slaveykov Tırnovo’da dünyaya geldi.
Annesi doğum esnasında ölmüş, kendisi hayatta kalmıştır.
Annesinin köyü olan Vishovgrad’da bülbülleri (Bulgarca: slayev) görmüş ve bundan çok etkilenen Petko adını ‘’Slaveykov’’ olarak değiştirmeye karar vermiştir.
Slaveykov ardı ardına Tarnovo, Direndova ve Trevne’de ve Başkalaşım Manastırında çalışmış ve manastır kütüphanesinde kitap okuyarak kendisini geliştirmiştir.
Bu çalışmaları sırasında Sırp ve Batı Avrupa eserlerini okumuş ve Yunanca öğrenmiştir.
1843’te öğretmenliğe başlamış fakat yazdığı satirik şiir “Tarnovo meşhur Yunan Piskoposlarıyla ünlü oldu”.
Bell-Lanchester metodunu kullanarak Vidin, Vratsa, Pleven, Berkofça, Leskofça, Byala ve Elena’da öğretmenlik yapmıştır.
İstanbul’da tercüme üzerine çalıştığı esnada Gayda (1863-1867), Makedoniya (1866-1872), Shutosh (1873-1874) ve Kosturka (1874) olmak üzere dört gazete ve Ruzhitsa (1871), Pchelitsa (1871), Chitalishte (1872-1873) ve Zvanchatiy glumcho (1872) isimli dört dergi çıkarmıştır.
Kendisini İstanbul’un en ünlü Bulgar yazarı olarak tanımlayan Slaveykov, 60’dan fazla kitap ve süreli yayın ve çevirisi yayınlamıştır.
Otonom bir Bulgar Kilisesi hareketine destek vermiş ve yeni kurulan Bulgar Eksarhlığı’nda öğretmenliğe başlamıştır.
‘’Makedoniya’’ gazetesinde yayınlanan ‘’Dvete kasti i vlasti’’ makalesi için tutuklanmış ve merkezi Bükreş’te olan Bulgar Devrimci Merkez Komitesi üyeliğiyle suçlanmıştır.
1878 yılında Bulgaristan’ın Osmanlı İmparatorluğu’ndan bağımsızlığını elde etmesinden sonra milletvekili olarak kurucu Bulgaristan Ulusal Meclisine girmiş ve Petko Karavelov’la birlikte demokratik bir anayasa hazırlanması için çaba göstermiştir.
1880 yılında meclis başkanı olmuş ve 1880-1881 yıllarında Bulgaristan Aydınlanma ve İçişleri Bakanı olarak görev yapmıştır.
Bu süreçte Osten (1879), Tselokupna Balgariya (1879), Nezavisimost (1880-1883), Tarnovska konstitutsiya (1884), Istina (1886), Sofiyski dnevnik (1886) ve Pravda (1888) isimli gazeteleri çıkarmıştır.
Hayatının son yıllarında siyasi fikirleri ve eylemleri dolayısıyla tutuklanmış, öğretmenlik yapması yasaklanmış ve ceza olarak emekli maaşı azaltılmıştır.
1 Temmuz 1895’te Sofya’da ölmüştür.
